ايليا و بابايي

پسرم ، برگ گلم ،‌غنچه اي خوش رنگ دلم ! دست خود را حلقه كن بر گردنم . خنده زن بر چشمهاي خسته ام . عشق تو آواز صبح زندگيست . مهر تو آغاز لطف و بندگيست .

تقريبا يكي از عادتهاي هر روزه شده يا بهتر بگم هر شبه كه وقتي بابايي از سر كار مياد چند دست با گل پسرش بازي بن تن يا فوتبال رو بازي كنه تازه اون موقع شب هر كدوم كه گل ميزنند يه سر و صدايي راه ميندازند كه بيا و ببين و هر وقت هم كه ايليا گل ميخوره شروع به كشتي گرفتن و كتك زدن بابايي ميكنه و من بيچاره هم هي تذكر كه بابا مردم خوابيدن ، نپريد ، بي سر و صدا و......... و كو گوش شنوا ?