شب يلدا سال 1392

تنها بهانه نفس كشيدنم ! براي پنجمين بار در كنارت دفتر پاييز را بستم و صفحه سپيد زمستاني ديگر را آغاز كردم . زمستاني كه فصل رويش من و توست . تو در بهمنش پا به اين كره خاكي نهادي و من در اسفندش . به هيچ چيز ديگر فكر نمي كنم . فقط به تو ،‌به معصوميت نگاهت ، به لبخند كودكانه ات  و....... تو كه باشي كافيست ،‌مگر من به جز نفس چيز ديگري مي خواهم ؟‌

ايلياي من !‌ نفسم !‌

سفيدي برف را براي روحت 

سرخي انار را براي قلبت 

شيريني هندوانه را براي لحظه هايت

و بلندي يلدا را براي زندگي قشنگت آرزومندم .

يلدا مبارك 

طبق معمول سالهاي قبل ،‌شب يلدا رو در كنار مامان جون و آقاجون كه انشاالله هزار سال زنده باشند ،‌گذرونديم . شب  خوب و خاطره انگيزي بود .

ايلياي ماماني هم كه فقط عاشق هندونست و تا تونست هندونه خورد و ماماني هم تا صبح همراهيش ميكرد تا دم در دستشويي .