روز از نو ،‌روزي از نو

امروز 15 فروردينه و به خوبي و خوشي عيد نوروز رو پشت سر گذاشتيم . فردا دوباره كار و كاسبيها شروع ميشه ،‌انگار با اومدن بهار و يه چند روزي تعطيلي كاروكاسبي يه ايست چند روزه داشت ولي دوباره فردا روز از نو و روزي از نو . دوباره بچه ها بعد از چند روز تو مدرسه همديگر و مي بينند و آموزش شروع ميشه و همينطور بزرگترها تو اداره و..... من هم فردا بايد برم سر كار ولي راستشو بخوايد يه چند روز تعطيلي و استراحت يه كم تنبلم كرد و بد تر از همه اينكه چندروزي پيش بچه ها بودن ،‌بدعادتم كرد. فرناز كه ماشالله براي خودش خانمي شده با بغضي كه ته گلوش بود مي گفت : ماماني نميشه ديگه نري سركار؟ واي خداي من نميدونم چه جوابي بهش بدم ؟ بخداوندي خدا من فقط و فقط براي رفاه شمادوتا و بهتر زندگي كردنمون راضي شدم كه ساعتها ازتون دور باشم . حالا فرنازو يه جوري راضي كردم ، ايليا رو چيكار كنم روز قبل از عيد بهش گفتم : ماماني من 17 روز تعطيلم و پيش توام ،‌ خيلي خوشحال شد ولي وقتي ديشب موقع خواب بهش گفتم : پسرم من صبح بايد برم سر كار و زود ميام ،‌گفت : نه مامان چند روز ديگه پيشم بمون . كاش بهش نمي گفتم . بچم استرس گرفته بود و اضطراب داشت . تا صبح دو يا سه بار از خواب بلند شد .وقتي هم كه داشتم براي رفتن به اداره آماده ميشدم ،‌پاشد و پيش من نشست و آخرش هم زودتر از من تو ماشين بابايي نشست . خلاصه كار ما اين شد كه ايليا خان تا دو روز مامانو تا اداره همراه بابايي اسكورت ميكرد و جلوي در اداره ، بابايي كلي وعده و وعيد پاركو بهش ميداد كه راضي ميشد ماماني رو رها كنه . يه چند روز گذشت تا همه چي به شكل قبلش برگشت و عادي شد . اين هم تاثيرات تعطيلي زياد براي مادران شاغل و بدتر از اون روي كوچولوهاشون . البته براي ماماناي شاغل كه همچين تعطيلي هايي ضرورريه كه حداقل يه چند روزي ، تمام وقت با كوچولوهاشون باشند .